Το σχέδιο νόμου που συζητείται στην Επιτροπή, περιλαμβάνει ρυθμίσεις που επηρεάζουν άμεσα τον κλάδο των τουριστικών καταλυμάτων. Αναφερόμαστε ειδικότερα στις προωθούμενες ρυθμίσεις για τη βραχυχρόνια μίσθωση και τη νομοθέτηση του «τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση». Α. Επί των ρυθμίσεων που αφορούν τις βραχυχρόνιες μισθώσεις: Σχεδόν 10 χρόνια η βραχυχρόνια μίσθωση αφέθηκε να ανταγωνίζεται αθέμιτα τα νόμιμα τουριστικά καταλύματα. Φθάσαμε,  στο σημείο ολόκληρες πολυκατοικίες και συγκροτήματα κατοικιών να λειτουργούν υπό τον μανδύα της βραχυχρόνιας μίσθωσης ως μη αδειοδοτημένα τουριστικά καταλύματα, χωρίς να υπόκεινται σε έλεγχο. Απαιτείται λοιπόν είτε στο υφιστάμενο είτε σε επόμενο νομοσχέδιο η πρόβλεψη ενός ουσιαστικού πλαισίου λειτουργίας της συγκεκριμένης αγοράς. Στο πλαίσιο της διαβούλευσης στείλαμε αναλυτικές παρατηρήσεις και προτάσεις για αυτό και αναφερόμαστε συνοπτικά σε ορισμένες μόνο από αυτές:

• Προκειμένου τα ακίνητα που εκμισθώνονται βραχυχρόνια να διαχωρίζονται από τις νόμιμα αδειοδοτημένες επιχειρήσεις, θα πρέπει να προβλέπεται ρητά πως σε περίπτωση που εντός του καταλύματος διεξάγεται οποιασδήποτε μορφής παροχή υπηρεσιών, τότε το ακίνητο θα πρέπει να θεωρείται τουριστικό κατάλυμα το οποίο θα πρέπει να διαθέτει την αντίστοιχη αδειοδότηση.
• Επίσης θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα περιορισμού του μέγιστου αριθμού ακινήτων που εκμισθώνονται βραχυχρόνια ανά Δήμο μετά από σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
• Με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο μια πολυκατοικία μπορεί να λειτουργεί ως ξενοδοχείο, χωρίς άδεια, χωρίς να υποχρεούται να πληροί τις αυστηρότατες τεχνικές και λειτουργικές προδιαγραφές καθώς και κανόνες υγιεινής και ασφάλειας που εφαρμόζουν τα τουριστικά καταλύματα, χωρίς το προσωπικό που απασχολείται σε αυτή να αμείβεται βάσει ΣΣΕ κλπ.

Το κενό που υπάρχει στη νομοθεσία: Δημιουργεί Αθέμιτο ανταγωνισμό εις βάρος των νόμιμα αδειοδοτημένων καταλυμάτων και Υποβαθμίζει το τουριστικό προϊόν της χώρας.   Επί του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση. Ο φόρος διαμονής νομοθετήθηκε το έτος 2016 με το άρθρο 53 του νόμου 4389/2016 «στο πλαίσιο της ανάγκης εκπλήρωσης των δεσμεύσεων της χώρας μας για δημοσιονομική προσαρμογή και προκειμένου να ολοκληρωθεί επιτυχώς και έγκαιρα η διαδικασία αξιολόγησης». Πρόκειται για ένα μνημονιακό φόρο, ο οποίος θα έπρεπε από ετών να έχει καταργηθεί. Με τη προτεινόμενη ρύθμιση ο φόρος διαμονής μετατρέπεται σε ένα αυξημένο, έως 200% τέλος. Ως εκ τούτου επισημαίνουμε τα εξής: Το τέλος ανθεκτικότητας δεν υπολογίζεται βάσει της τιμής του δωματίου. Αυτό δημιουργεί ανισότητες και στρεβλώσεις, καθώς υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στην τιμή, τόσο μεταξύ των τουριστικών καταλυμάτων της ίδιας κατηγορίας, όσο και μεταξύ των ίδιων των τουριστικών καταλυμάτων με βάση την περίοδο λειτουργίας. Επομένως, το συγκεκριμένο μέτρο μειώνει την ανταγωνιστικότητα του τουριστικού / ξενοδοχειακού προϊόντος και αποβαίνει σε βάρος της προσπάθειας επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου, ενώ από την εφαρμογή του θίγονται σε μεγαλύτερο βαθμό κοινωνικές ομάδες, προορισμοί και κατηγορίες επιχειρήσεων που χρειάζονται τη μεγαλύτερη στήριξη. Η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης είναι ένα ζήτημα που μας αφορά όλους. Ως εκ τούτου κοινή θα πρέπει να είναι και η προσπάθεια επίτευξής του.