Το 5ο Περιφερειακό Συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων πραγματοποιείται αύριο στο Οινοποιείο Λαφαζάνη στη Νεμέα και, με αφορμή τις εκδηλώσεις, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γιάννης Χατζής παραχώρησε συνέντευξη στην «ΠτΔ». Η πορεία του ελληνικού τουρισμού, η δυσκολία της μέσης ελληνικής οικογένειας να κάνει διακοπές σε κορυφαίους προορισμούς, η ανισόρροπη τουριστική ανάπτυξη, η αδυναμία της Πάτρας να ακολουθήσει άλλες πόλεις, αλλά και τα μέτρα στα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης είναι τα θέματα στα οποία έδωσε απαντήσεις ο κ. Χατζής.
– Ο κλάδος βίωσε πολλές δοκιμασίες τα προηγούμενα χρόνια με τον κορονοϊό και τους πολέμους. Οι δείκτες όμως δείχνουν ανάκαμψη τα τελευταία χρόνια. Έχει καλυφθεί το κενό που άφησαν οι Ρώσοι τουρίστες; Γενικότερα, τι να περιμένει η Ελλάδα το 2025;
Ο κλάδος μας πράγματι έχει αντιμετωπίσει μεγάλες προκλήσεις και έχει δείξει μια αξιοθαύμαστη ικανότητα προσαρμογής ακόμη και στις πλέον αντίξοες συνθήκες. Έτσι συνεχίζει να καταγράφει επιτυχίες και να προσφέρει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία. Το κενό της ρωσικής αγοράς καλύφθηκε σχετικά γρήγορα και ο λόγος είναι πως ήδη υπήρχε από το 2014 μια σχετική προετοιμασία πριν ακόμη ξεκινήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία, εξαιτίας της χρεωκοπίας πολλών ρωσικών τουριστικών πρακτορείων όπως το Labirint, το Solvex κ.ά. Σε ό,τι αφορά την πρόβλεψη για το 2025, η ζήτηση κινείται ικανοποιητικά με βάση τις προκρατήσεις, οι οποίες ωστόσο έχουν μια μεγάλη έκπτωση 20-25%. Στον βαθμό που η ζήτηση συνεχίσει να παραμένει υψηλή καθώς μπαίνουμε στην περίοδο των κρατήσεων πλέον, μπορούμε βάσιμα να προσδοκούμε μια σεζόν με θετικό πρόσημο.
– Τα τελευταία χρόνια υπάρχει η αίσθηση σε μερίδα της κοινωνίας πως οι διακοπές σε κάποιο νησί έχουν γίνει απλησίαστο όνειρο για μία καθημερινή ελληνική οικογένεια λόγω του γενικότερου κόστους μετακίνησης, διαμονής και διατροφής. Θεωρείτε ότι αυτή η συνθήκη «γεννά» ευκαιρίες για άλλες περιοχές της Ελλάδας; Και αν ναι, το εκμεταλλεύονται άλλες περιοχές επενδύοντας;
Ισχύει ακριβώς ό,τι ισχύει και για μια μέση γαλλική οικογένεια. Δεν θα πάει τον Αύγουστο στο Σαιν-Τροπέ, όπως δεν θα πάει και στις Κάννες όταν γίνεται το ετήσιο Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Ο τουρισμός παντού δουλεύει με βάση την προσφορά και τη ζήτηση. Είναι λογικό πως η αγοραστική δύναμη ενός Αμερικανού είναι υψηλότερη από αυτή ενός μέσου Έλληνα και το προϊόν προσαρμόζεται με βάση αυτά τα δεδομένα. Τι σημαίνει όμως αυτό; Οι Έλληνες μπορούν να πάνε όπου θέλουν αλλά θα πρέπει να επιλέξουν τα χρονικά διαστήματα που ανταποκρίνονται στην αγοραστική δύναμή τους. Το έχουμε πει πολλές φορές. Χρειάζεται μια ευελιξία στο θέμα των αδειών. Δεν είναι ανάγκη να παίρνουν όλοι άδεια τον Αύγουστο. Υπάρχει κι ένας υπέροχος Ιούνιος όπως κι ένας εξίσου υπέροχος Σεπτέμβριος. Επίσης υπάρχουν ξενοδοχεία με 1,2, 3, 4 και 5 αστέρια. Μια οικογένεια με χαμηλότερο εισόδημα μπορεί για παράδειγμα να βρει μια καλή προσφορά σε ένα ξενοδοχείο τριών αστέρων. Υπάρχουν επίσης «διαμάντια» με πολύ προσιτές τιμές, όπως για παράδειγμα όλες οι παραθαλάσσιες περιοχές στον άξονα Κόρινθος – Πάτρα. Και χωρίς κόστος ακτοπλοϊκών εισιτηρίων που είναι και το μεγαλύτερο σε ένα πακέτο διακοπών, αν μιλάμε για μια οικογένεια που παίρνει και το αυτοκίνητό της. Συνοψίζοντας, θέλω να πω ότι επιλογές υπάρχουν και δεν χρειάζονται αφορισμοί. Αν εξαιρέσουμε 8-10 νησιωτικούς κυρίως προορισμούς που πράγματι είναι δύσκολο να πάει μια οικογένεια τον Αύγουστο, υπάρχει μια μεγάλη βεντάλια επιλογών. Θα έλεγα μάλιστα πως ανάμεσα στα 10.000 ξενοδοχεία που έχει η χώρα, ένα 80% είναι απολύτως προσβάσιμο για μια μέση ελληνική οικογένεια που θα οργανώσει σωστά και έγκαιρα τις διακοπές της.
– Παρατηρούμε ότι υπάρχει μια ανισορροπία στην τουριστική ανάπτυξη. Είδαμε το προηγούμενο διάστημα, στην γεωγραφική Πελοπόννησο να εντάσσονται λιγότερα αναπτυξιακά σχέδια με στόχευση τον τουρισμό. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Ο τουρισμός δεν είναι διακόπτης που τον πατάς κι ανοίγει. Οι προορισμοί με αξιοσημείωτη τουριστική κίνηση έχουν πίσω τους 50 χρόνια προετοιμασίας. Πρέπει να υπάρχει τουριστική νοοτροπία, δέσμευση στη δραστηριότητα, συνεχείς επενδύσεις σε υποδομές ιδιωτικές και δημόσιες, τόλμη και ρίσκα από τους επιχειρηματίες του κλάδου, διαρκής αποκωδικοποίηση των τάσεων και των αναγκών της αγοράς. Στις συναντήσεις που κάνουμε με εκπροσώπους της αυτοδιοίκησης, μπορεί όλοι να συμφωνούν στην ανάγκη τουριστικής ανάπτυξης, αλλά στην πράξη μια σειρά από κρίσιμα θέματα παραμένουν ζητούμενα. Ναι, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου έχει το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας
αλλά θα πρέπει να σκεφτούμε ότι διαχρονικά εστίασε σε αυτή την κατεύθυνση. Δεν είναι κάποιο θαύμα που έγινε ξαφνικά αλλά δουλειά πολλών ετών εκεί που μπορούν οι νησιώτες, έχοντας ελάχιστες άλλες παραγωγικές εναλλακτικές, να εξασφαλίσουν για τον τόπο τους πρόοδο και ευημερία. Ο τουριστικός στίβος δεν είναι «κατοστάρι» είναι μαραθώνιος. Αυτό πρέπει να συνειδητοποιηθεί απ’ όλους.
– Έχετε κάποια εξήγηση γιατί η Πάτρα, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, υστερεί πολύ σε σύγκριση με άλλες πόλεις στον τουρισμό;
Η Πάτρα είναι η πιο κοντινή μεγάλη πόλη στην Αθήνα κι αυτό δυσκολεύει την κατοχύρωση ενός ανταγωνιστικού city break τουριστικού brand. Επίσης, η Πάτρα επηρεάζεται από το γεγονός πως το λιμάνι της Ηγουμενίτσας, σε συνδυασμό με την Ιόνια Οδό(αυτοκινητόδρομο Α5), εμφανίζει πλέον αυξημένη κίνηση ως δυτική θαλάσσια πύλη εισόδου της χώρας. Το αεροδρόμιο του Αράξου θα μπορούσε να παίξει ένα πολύ πιο σημαντικό ρόλο και ήδη η Ένωση Ξενοδόχων Αχαΐας, μέσω μελέτης που πραγματοποιήθηκε με δική της πρωτοβουλία, συνέβαλε ουσιαστικά στην έναρξη απευθείας πτήσεων από πόλεις της Ιταλίας και της Γαλλίας. Από κει κι έπειτα υπάρχουν οι σχολικές εκδρομές που δημιουργούν ένα τουριστικό κύκλο εργασιών από Νοέμβριο μέχρι Απρίλιο ενώ σταθερή αξία παραμένει το Καρναβάλι της Πάτρας. Όλα αυτά πρέπει να συνεκτιμηθούν και χρειάζεται ένας μεσομακροπρόθεσμος σχεδιασμός που θα ενισχύει τα τοπικά συγκριτικά πλεονεκτήματα και θα αντιμετωπίσει τις τοπικές αδυναμίες, ώστε να διαμορφωθεί μια τουριστική πρόταση με αξία έναντι του ανταγωνισμού. Ένα προϊόν φιλοξενίας διαφοροποιημένο, με τη δική του ταυτότητα, προσαρμοσμένο και σε θεματικές εμπειρίες με απεύθυνση σε συγκεκριμένες αγορές. Για παράδειγμα, θα βοηθούσαν περισσότερες συνέργειες με την πρωτογενή παραγωγή ή την ανάδειξη της μοναδικής πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής.
–Το τελευταίο διάστημα έχουν παρθεί μέτρα για τον τρόπο λειτουργίας των καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης. Πέρα από το πλήγμα που έχουν υποστεί οι επιχειρήσεις τουρισμού, θεωρείτε ότι τα μέτρα θα ανακουφίσουν και το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας;
Το νέο πλαίσιο είναι μια μικρή κίνηση μπροστά αλλά πολύ αργά. Δυστυχώς, διαπιστώθηκε πως δεν υπάρχει η πολιτική βούληση να δοθεί μια καθαρή λύση στο ζήτημα που πυροδοτεί τεράστιες κοινωνικές συνέπειες όπως η στεγαστική κρίση. Η οικονομία διαμοιρασμού δημιουργήθηκε για να μπορεί ένα φυσικό πρόσωπο, ιδιοκτήτης ακινήτου, να ενισχύει το εισόδημά του νοικιάζοντας το ακίνητό του για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Το πρόβλημα είναι πως εξελίχθηκε σε μια επιχειρηματική δραστηριότητα μεγάλης κλίμακας με αθέμιτους όρους ανταγωνισμού προς τα νόμιμα τουριστικά καταλύματα. Για την επιχειρηματική δραστηριότητα στη βραχυχρόνια μίσθωση θα έπρεπε να προβλεφθούν συγκεκριμένες αυστηρές προδιαγραφές, απολύτως ίδιες με αυτές που ισχύουν για τις νόμιμες επιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων.Αυτό δεν έγινε και εξακολουθούμε να παραμένουμε σε ένα γκρίζο τοπίο, με τα φυσικά πρόσωπα που απλά ενίσχυαν το εισόδημά τους να είναι αυτοί που ενώ δεν ευθύνονται για τα οξυμένα προβλήματα να βγαίνουν χαμένοι από τις νέες ρυθμίσεις.
